01. BÓG
Jest jeden wieczny, święty, wszechmocny, dobry i sprawiedliwy Bóg. Ten jeden Bóg istnieje w trzech odróżnialnych, wiecznych, równych w istocie Osobach. Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty w Piśmie Świętym, dziele stworzenia i zbawienia oraz codziennym życiu chrześcijańskim objawiają swoją naturę i współdziałanie.
Syn Boży, Jezus Chrystus, jest prawdziwym i wiecznym Bogiem. Poprzez wcielenie i narodzenie z dziewicy Marii stał się też prawdziwym człowiekiem i jedynym pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi.
Duch Święty jest Osobą i prawdziwym Bogiem. Działa On nieustannie w życiu nowo narodzonych osób oraz przekonując świat o „grzechu, sprawiedliwości i sądzie” (J 16:8).
02. CZŁOWIEK – ZBAWIENIE
Każdy człowiek od czasu Adama i Ewy rodzi się ze skłonnością do wybierania zła (tzw. grzeszną naturą). W tym stanie nigdy nie mógłby stanąć przed Świętym Bogiem. Wymaga więc oczyszczenia. Dokonuje się ono dzięki Krwi Jezusa Chrystusa, przelanej na Krzyżu Golgoty za wszystkich ludzi. Sam człowiek musi jednak zdecydować, czy chce przyjąć Bożą ofertę zbawienia.
Taka decyzja, będąca aktem wiary, wyraża się w prośbie (modlitwie) o zbawienie skierowanej do Jezusa.
„Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz” Rzym. 10,9
Jezus odpowiada na nią każdemu, kto prosi szczerze, niezależnie od wcześniej popełnionych grzechów.
„Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali” Dz. 17,30
„I to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy, Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, I są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, Którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów” Rzym. 3,22-25
Oto niektóre skutki wejścia w związek z Bogiem przez Jezusa (zwany także Nowym Przymierzem):
- człowiek staje się dzieckiem Boga
„Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego” Jan 1,12 - ma życie wieczne z Bogiem, ono nigdy nie może się dla niego skończyć „A takie jest to świadectwo, że żywot wieczny dał nam Bóg, a żywot ten jest w Synu jego. Kto ma Syna, ma żywot; kto nie ma Syna Bożego, nie ma żywota. To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie żywot wieczny” I Jana 5,11-13
- ma przebaczone wszystkie, nawet przyszłe grzechy
„I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym, wespół z nim ożywił, odpuściwszy nam wszystkie grzechy; Wymazał obciążający nas list dłużny, który się zwracał przeciwko nam ze swoimi wymaganiami, i usunął go, przybiwszy go do krzyża” Kol. 2,13-14 - w jego wnętrzu zamieszkuje sam Bóg w osobie Ducha Chrystusowego
„Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego. Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was” Rzym. 8,9-11 - ma teraz moc, by pokonywać złe skłonności
„Mówię więc: Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy, cielesnej” Gal. 5,16 - nie brak mu niczego, by żyć obfitym życiem i pełnić wolę Boga
„Złodziej przychodzi tylko po to, by kraść, zarzynać i wytracać. Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały” Jan 10,10
„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios” Efez. 1,3 „Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę” II Piotra 1,3 - ma misję do spełnienia na ziemi
„Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości” I Piotra 2,9 - nigdy nie będzie już sam: Jezus go nie opuści, a tu na ziemi ma liczną rodzinę – prawdziwych uczniów Chrystusa
„sam bowiem powiedział: Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę” Hebr. 13,5b
„Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” Rzym. 8,38-39
„I począł Piotr mówić do niego: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą. Jezus odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, nie ma takiego, kto by opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca, albo dzieci, albo pola dla mnie i dla ewangelii, Który by nie otrzymał stokrotnie, teraz, w doczesnym życiu domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, choć wśród prześladowań, a w nadchodzącym czasie żywota wiecznego”Mar. 10,28-30
„Starszego mężczyzny nie strofuj, lecz upominaj go jak ojca, młodszych jak braci, Starsze kobiety jak matki, młodsze jak siostry, z wszelką powściągliwością” I Tym. 5,1-2
Odrzucenie oferty Jezusa skutkuje koniecznością osobistego zdania przed Bogiem sprawy za swoje czyny
„A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd” Hebr. 9,27
„Ktokolwiek bowiem zachowa cały zakon, a uchybi w jednym, stanie się winnym wszystkiego. Bo Ten, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział też: Nie zabijaj; jeżeli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, jesteś przestępcą zakonu” Jak 2,10-11
„I widziałem, wielki biały tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, i miejsca dla nich nie było. I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach. I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich. I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć. I jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego” Obj. 20,11-15
Wieczne oddzielenie od Boga, nigdy nie kończące się piekło, jest jedyną sprawiedliwą karą za grzechy człowieka.
03. SAKRAMENTY
Z łaciny słowo to oznacza święty znak. W doktrynie katolickiej (i w przekonaniu większości Polaków) przyjmuje się, że pewne rytuały (sakramenty) działają mocą samego znaku. W przypadku chrztu wierzy się na przykład, że skutecznie działa on nie tylko na nieświadomego noworodka, ale również może go dokonać dowolna, nawet nieochrzczona osoba, byle w odpowiedniej intencji wypowiedziała odpowiednią formułę (Katechizm kościoła katolickiego str. 306 §1256). Przypomina to sytuację jak z bajki: „Sezamie otwórz się”. Absolutnie odrzucamy teologię zaklęć! W Biblii zawsze najpierw jest wiara człowieka w odpowiedzi na bożą obietnicę, a później ewentualnie jej zewnętrzny wyraz. Chrzest wodny jest więc tylko znakiem, symbolem tego, co dokonało się w człowieku w chwili nawrócenia.
Wniosek – tylko ludzie świadomi i tylko wierzący mogą zostać ochrzczeni
„A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony? Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym. I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go. Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch nie ujrzał go więcej, lecz radując się jechał dalej swoją drogą. Filip zaś znalazł się w Azocie i obchodząc wszystkie miasta, zwiastował dobrą nowinę, aż przyszedł do Cezarei” Dz. 8,36-40
Forma – przez zanurzenie.
Jezus nakazał swoim uczniom powtarzać jeszcze jeden pamiątkowy znak, tzw. Wieczerzę Pańską. Jest to symbol Ofiary Ciała i Krwi Chrystusa, złożonej raz na zawsze na Krzyżu.
„Mocą tej woli jesteśmy uświęceni przez ofiarowanie ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze. Lecz gdy On złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej” Hebr. 10,10 i 12
Dzisiaj zbawieni dzięki Niej chrześcijanie nie mają już żadnych ofiar (mszy) za grzechy
„Gdzie zaś jest ich odpuszczenie, tam nie ma już ofiary za grzech” Hebr. 10,18
Powtarzanie lub uobecnianie Ofiary Jezusa jest wobec tego bluźnierstwem.
Forma – łamanie się zwykłym chlebem i picie wina
„Albowiem, ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie” I Kor. 11,26
Pozostałe tzw. sakramenty są średniowiecznym wymysłem ludzi (ich inwencja zaszła o wiele dalej niż pokazuje obecna, siedmioelementowa postać).
04. KOŚCIÓŁ
(gr. ekklesia – wywołani, zgromadzeni) to w podstawowym znaczeniu grupa ludzi, którzy:
- uwierzyli w Jezusa jako swojego Zbawiciela i Pana,
- spotykają się regularnie, by wspierać się wzajemnie, oddawać chwałę Bogu i poznawać Jego Słowo,
- chcą być posłuszni całej woli Jezusa, objawionej Apostołom i spisanej w Nowym Testamencie.
„Paweł, powołany z woli Bożej na apostoła Chrystusa Jezusa, i Sostenes, brat, Zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym” I Kor. 1,1-2
Tak zdefiniowane zjawisko nazywamy kościołem lokalnym (w przeszłości używane było też pojęcie gminy chrześcijańskiej). Słowo kościół będzie u nas używane właśnie w tym sensie.
Biblia używa jeszcze słowa kościół w dwu innych, choć związanych z poprzednim znaczeniach:
01. kościół jako zbiór wszystkich uczniów Chrystusa aktualnie żyjących na ziemi
„Tymczasem kościół, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, cieszył się pokojem po całej Judei, Galilei i Samarii, i wspomagany przez Ducha Świętego, pomnażał się” Dz. 9,31
02.kościół jako zbiór wszystkich zbawionych ludzi od czasu zesłania Ducha Świętego aż po Porwanie wierzących
„A Ja ci powiadam, że ty jesteś Piotr, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go” Mat. 16,18 i „Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się” Obj. 19,7
Zadania kościoła:
„A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi. Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, Ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” Mat. 28,18-20
„Wy jesteście solą ziemi; jeśli tedy sól zwietrzeje, czymże ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko aby była precz wyrzucona i przez ludzi podeptana. Wy jesteście światłością świata; nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapalają też świecy i nie stawiają jej pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu. Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” Mat. 5,13-16
- głosić niewierzącemu światu Dobrą Nowinę o darmowym zbawieniu, przestrzegając jednocześnie przed nadchodzącym Sądem Bożym,
- chrzcić nowonawróconych i wspomagać ich w procesie upodabniania się do Jezusa,
- przykładem i słowem przeciwdziałać moralnemu zepsuciu ludzkości.
05. HISTORIA ŚWIATA
Można ją ogólnie podzielić na następujące okresy:
- Adam i Ewa przed grzechem (pełna harmonia z Bogiem pierwszych ludzi),
- Od grzechu Ewy do śmierci Jezusa – oczekiwanie na obiecane przez Boga uwolnienie od skutków grzechu?
- Od ofiary na krzyżu do końca tego porządku rzeczy. Jest to Czas Łaski – darmowego zbawienia oferowanego każdemu człowiekowi. Ten okres trwa obecnie „A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A ten, kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota” Obj. 22,17
- Od Porwania wierzących do zakończenia sądów Boga nad stworzeniem – tzw. Czas Apokalipsy
„A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli” I Tes. 4,15
„Gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy przyjdzie na nich nagła zagłada, jak bóle na kobietę brzemienną, i nie umkną” I Tes. 5,3 - Doskonała, wieczna harmonia Boga z Jego stworzeniem
„I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego. I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi, I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły. I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe” Obj. 21,1-5
06. ŹRÓDŁO PRAWDY
Pismo Św. (66 ksiąg, bez tzw. ksiąg wtórnokanonicznych, dodanych w XVI w przez Sobór Trydencki) uznajemy za wystarczające i kompletne objawienie przesłania Boga do ludzi. Interpretujemy je, stosując normalne zasady odczytywania tekstów. Oto najważniejsze z nich:
- Dosłowność – o ile sam tekst bądź rozsądek nie wskazują na znaczenie przenośne bądź symboliczne, przyjmujemy dosłowne znaczenie tekstu.
- Spójność – w razie wieloznaczności przyjmujemy znaczenie zgodne z jasnym rozwiązaniem danej kwestii w innym miejscu.
- Kompletność – szukając prawdy na dany temat trzeba przeanalizować pod tym kątem całą Biblię, a nie tylko jakiś wybrany fragment.
- Kolejność – zwracamy uwagę na rozwój objawienia – rzeczy późniejsze uzupełniają, bądź nawet zmieniają wcześniejsze.
Tłumaczenia – za natchniony przez Boga uznajemy jedynie tekst hebrajski Starego Testamentu i grecki Nowego Testamentu. Wszystkie tłumaczenia obarczone są jakimiś błędami bądź nieścisłościami. Wnikliwemu Czytelnikowi radzimy porównywanie różnych polskich lub zagranicznych tłumaczeń. Pomocne może być też korzystanie z tzw. interlinearów (tekst grecki tłumaczony słowo w słowo na inny język). W naszych opracowaniach korzystamy (jeśli nie zaznaczono inaczej) z tzw. Biblii Warszawskiej © BiZTB Warszawa 1975.
07. RODZINA
Małżeństwo, które uważamy za dozgonny związek mężczyzny i kobiety, postrzegamy jako Boże rozwiązanie problemu samotności człowieka.
„Potem rzekł Pan Bóg: Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam. Uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego. Wtedy rzekł człowiek: Ta dopiero jest kością z kości moich i ciałem z ciała mojego. Będzie się nazywała mężatką, gdyż z męża została wzięta” I Mojż. 2,18 i 23 i zapewnienia ludzkości zastępowalności pokoleń oraz rozwoju
„I błogosławił im Bóg, i rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!” I Mojż. 1,28 Związek małżeński jest najważniejszą po związku z Bogiem relacją człowieka na ziemi.
„Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym ciałem” I Mojż. 2,24 Musi on stać w uprzywilejowanej pozycji względem relacji z innymi ludźmi – rodzicami, dziećmi i otoczeniem.
„Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich, a łoże nieskalane; rozpustników bowiem i cudzołożników sądzić będzie Bóg” Hebr. 13,4 Małżeństwo obejmuje połączenie się dwojga ludzi na płaszczyźnie fizycznej, psychicznej i duchowej. Pełnię więzi małżeńskiej mogą więc przeżywać tylko osoby ożywione duchowo przez Jezusa Chrystusa
„Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli jakiś brat ma żonę pogankę, a ta zgadza się na współżycie z nim, niech się z nią nie rozwodzi I żona, która ma męża poganina, a ten zgadza się na współżycie z nią, niech się z nim nie rozwodzi. Albowiem mąż poganin uświęcony jest przez żonę i żona poganka uświęcona jest przez wierzącego męża; inaczej dzieci wasze byłyby nieczyste, a tak są święte. A jeśli poganin chce się rozwieść, niechże się rozwiedzie; w takich przypadkach brat czy siostra nie są niewolniczo związani, gdyż do pokoju powołał was Bóg” I Kor. 7,12-15 i „Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi; bo co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością albo jakaż społeczność między światłością a ciemnością? Albo jaka zgoda między Chrystusem a Belialem, albo co za dział ma wierzący z niewierzącym?” II Kor. 6,14-15 Życie seksualne zamierzone przez Boga dla przyjemności i poczucia jedności mężczyzny i kobiety oraz dla prokreacji, może się w satysfakcjonujący obie strony sposób rozwijać tylko w ramach Bożego planu dla małżeństwa.
Mąż ma kochać żonę ze wszystkich sił (czyli ofiarnie zabiegać o jej dobro) i przewodzić w rodzinie.
Żona ma być pomocą dla męża, być mu we wszystkim uległa i szanować go.
Dzieci są darem Boga
„Oto dzieci są darem Pana, Podarunkiem jest owoc łona” Ps. 127,3 ale człowiek współdecyduje o ich ilości, pamiętając o nakazie zaludniania Ziemi
„Błogo mężowi, który napełnił nimi swój kołczan! Nie zawiedzie się, Gdy będzie się rozprawiał z nieprzyjaciółmi w bramie” Ps. 127,5 Biblia nigdzie nie zakazuje naturalnych ani sztucznych metod antykoncepcji. Oczywiście za wyjątkiem wszelkich metod wczesnoporonnych, tj. zabijających poczęte dzieci.
Za wychowanie dzieci odpowiedzialność ponoszą wyłącznie Rodzice, w żadnym wypadku państwo, kościół czy szkoła.
„Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim; albowiem Pan ma w tym upodobanie” Kol. 3,20
„Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom swoim w Panu, bo to rzecz słuszna. Czcij ojca swego i matkę, to jest pierwsze przykazanie z obietnicą: Aby ci się dobrze działo i abyś długo żył na ziemi. A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu dzieci swoich, lecz napominajcie i wychowujcie je w karności, dla Pana” Ef. 6,1-4 Bóg chce, aby Rodzice wychowywali dzieci w miłości i dyscyplinie. Zachwianie równowagi pomiędzy tymi czynnikami zawsze prowadzi do szkód wychowawczych.
W dzisiejszym świecie prawie całkowicie porzucono rolę dyscypliny w wychowaniu (penalizując ją już w niektórych krajach). Owoce tego są odrażające.
„A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni, Bez serca, nieprzejednani, przewrotni, niepowściągliwi, okrutni, nie miłujący tego, co dobre, Zdradzieccy, zuchwali, nadęci, miłujący więcej rozkosze niż Boga” II Tym. 3,1-4 Wzywamy Rodziców, by z miłości do swych dzieci stosowali wobec nich dyscyplinę, z karceniem fizycznym włącznie.
„Bo kogo Pan miłuje, tego karze. I chłoszcze każdego syna, którego przyjmuje. Jeśli znosicie karanie, to Bóg obchodzi się z wami jak z synami; bo gdzie jest syn, którego by ojciec nie karał? A jeśli jesteście bez karania, które jest udziałem wszystkich, tedy jesteście dziećmi nieprawymi, a nie synami. Ponadto, szanowaliśmy naszych ojców według ciała, chociaż nas karali; czy nie daleko więcej winniśmy poddać się Ojcu duchów, aby żyć? Tamci bowiem karcili nas według swego uznania na krótki czas, ten zaś czyni to dla naszego dobra, abyśmy mogli uczestniczyć w jego świętości. Żadne karanie nie wydaje się chwilowo przyjemne, lecz bolesne, później jednak wydaje błogi owoc sprawiedliwości tym, którzy przez nie zostali wyćwiczeni” Hebr. 12,6-11
„Głupota tkwi w sercu młodzieńca, lecz rózga karności wypędza ją stamtąd” Przyp. 22,15
„Kto żałuje swojej rózgi, nienawidzi swojego syna, lecz kto go kocha, karci go zawczasu” Przyp. 13,24 Jedynie ten, uważany dziś za archaiczny model rodziny, daje mu na dłuższą metę trwałość i harmonię.
„Żony, bądźcie uległe mężom swoim jak Panu, Bo mąż jest głową żony, jak Chrystus Głową Kościoła, ciała, którego jest Zbawicielem Ale jak Kościół podlega Chrystusowi, tak i żony mężom swoim we wszystkim. Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie” Efez. 5,22-25
„A zatem niechaj i każdy z was miłuje żonę swoją, jak siebie samego, a żona niechaj poważa męża swego” Efez. 5,33 i „Żony, bądźcie uległe mężom swoim, jak przystoi w Panu. Mężowie, miłujcie żony swoje i nie bądźcie dla nich przykrymi” Kol. 3,18-19
W pozostałych sprawach prosimy o Kontakt.
