Pewność i nieutracalność zbawienia #Megakosciol #IPPTV

Pastor Paweł Chojecki

Sprawa niuetracalności zbawienia jest albo pomijana w środowiskach nowonarodzonych chrześcijan, albo budzi gorące kontrowersje. Moim zdaniem ich powodem jest często pochopne przypisywanie niektórych tekstów Biblii do tego tematu oraz beztroskie podchodzenie do źródłowego znaczenia słów czy logiki. Proponuję poniższe rozwazanie jako wstęp do gruntownej analizy problemu.

PEWNOŚĆ I NIEUTRACALNOŚĆ ZBAWIENIA

STUDIUM BIBLII

PLAN

1.Wprowadzenie – znaczenie słowa zbawienie, zasada interpretacji, synonimy i zaprzeczenie.

2.Źródło zbawienia i sposób osiągnięcia.

3.Przegląd tekstów Pisma Świętego

a) J 3,16-18 i 5,24

b) J 11,25-27

c) Rzym 8,1-3

d) Rzym 8,31-39

e) Hbr 7,24-25

f) Hbr 13,5

g) 1 J 5,11-13 – znaczenie słowa aionios – konsekwencja – ilustracja

4. Rzym 6,23 – opsonia / charyzma

1. Wprowadzenie

Co kojarzy ci się ze słowem zbawienie?

gr. soteria i sozein – uratowanie, wybawienie, wyzwolenie, ocalenie.

W naszej kulturze nadano temu słowu charakter prawie wyłącznie religijny, lecz w grece N.T. miało ono bardzo powszechne znaczenie.

Przykłady innego użycia tego słowa (przy każdym tekście odpowiedz, od czego lub, kogo jest to uratowanie):

a) Dz. 7,25

b) Mt ,25

c) Łk 8,36

Zasada interpretacji przy studiowaniu tematu zbawienia:

„Zawsze zapytaj, od czego lub, kogo jest to zbawienie, nie nadawaj od razu słowu zbawienie znaczenia religijnego!”

Nas interesuje zbawienie jako uratowanie od kary za nasze grzechy – zbawienie od śmierci, czyli wiecznego oddzielenia od Boga.

Jakie mógłbyś podać synonimy i zaprzeczenia tego znaczenia słowa zbawienie?

Weźmy pod uwagę następujący tekst:

Rzym 8,23 – synonim

zaprzeczenie.

2. Źródło zbawienia i sposób jego osiągnięcia

Hbr 5,9: Kto jest sprawcą naszego zbawienia? .

(gr. słowo aitios oznacza przyczynę sprawczą, źródło).

Hbr 13,8: Czego dowiadujemy się tu o Jezusie? .

Jak wg ciebie człowiek osiąga zbawienie?

a) Dz 16,30-31: Jak apostoł Paweł odpowiada na to pytanie? .

Co oznacza uwierzyć w Jezusa?

b) Rzym 10,13: Co tekst ten mówi o sposobie zbawienia człowieka?

Dlaczego trzeba wezwać imienia Pańskiego (Dz 4,12)?

Jaka obietnica przedstawiona jest w tych dwóch tekstach? .

Kiedy jest ona zrealizowana? .

Kto jest gwarantem spełnienia tej obietnicy? ( por.Hbr 13,8).

3.Przegląd tekstów

a) J 3,16-18 i 5,24: Na jaki sąd nie pójdą ci, co wierzą w Jezusa?

Kiedy człowiek zostaje „zwolniony” z tego sądu? .

Czy tekst mówi o dodatkowych warunkach?

Czy ten fakt może kiedykolwiek ulec zmianie?

b) J 11,25-27: Jak Marta zrozumiała wypowiedź Jezusa?

Kiedy obietnica Jezusa. „. choćby i umarł, żyć będzie” znalazła zastosowanie w życiu Marty?.

Po tym jak Marta uwierzyła, co mogłoby wpłynąć na utratę jej życia po śmierci? .

Jak to się ma do obietnicy Jezusa „choćby i umarł, żyć będzie”? .

c) Rzym 8,1-3: W tekście gr.( w.1) użyte jest tu słowo ouden ( w żadnym wypadku, pod żadnym względem).

Jakie mogą być niektóre przyczyny potępienia kogoś, kto już jest w Jezusie?

Jak myślisz, jak długo stwierdzenie Pisma z Rzym 8,1 „nie ma potępienia” odnosi się do człowieka, który w tej chwili jest w Jezusie? (porównaj swoją odpowiedź ze znaczeniem słowa ouden).

d) Rzym 8 31-39: Kto może skutecznie stanąć przeciwko nam?

Dlaczego?

Co Bóg nam darował?

Kto może w sposób skuteczny oskarżać nas przed Bogiem? .

Dlaczego?

Kto nas będzie potępiał?

Dlaczego? (J 5,22) .

Kto lub co może nas odłączyć od Jezusa, naszego Pana? .

O czym świadczy użycie słowa „przyszłość” w 8,38?

Jak określiłbyś postawę apostoła Pawła w stosunku do stwierdzenia z 8,38-39? .

e) Hbr 7,24-25: (gr. panteles oznacza „na zawsze, całkowicie” (3). w B.B. tłum. jako „na zawsze”). Jak określiłbyś trwałość zbawienia tych, którzy przez Jezusa przystępują do Boga?

Dlaczego?

f) Hbr 13,5: Jaką widzisz tu obietnicę?

Jakie są niektóre warunki spełnienia tej obietnicy (przeanalizuj słowo „bowiem”)?

Po raz pierwszy obietnica ta pojawia się w V Mojż. (Powt. Prawa) 31,6. Tam została dana całemu narodowi izraelskiemu, czyli grupie ludzi. Bóg bezwarunkowo obiecał nie opuścić narodu jako całości. Nie oznaczało to koniecznie, że nie opuści On każdego z jego członków. Możesz prześledzić jak Bóg realizował, realizuje i zrealizuje swoją obietnicę daną Izraelowi. Neh 9,16-19; Rzym 3,1-4; 11,1-29. Zawierając przymierze z Izraelem Bóg obiecał mieszkać pośród nich (II Mojż. 29,45-46). W nowym przymierzu, które Bóg zawiera z człowiekiem w chwili jego uwierzenia w Jezusa (II Kor 3,13-18, a szczególnie 16), obiecuje On być w nim, a nie tylko obok niego (1 Jana 4,15; Obj 3,20). Jeżeli więc Jezus jest w Tobie, to jak obietnica Hbr 13,5 stosuje się do Ciebie? W jakiej liczbie, mnogiej, czy pojedynczej, skierowana jest ta obietnica?

Tu Bóg zwraca się konkretnie do Ciebie. Co mogłoby się zdarzyć, by Bóg Cię opuścił?

Dlaczego?

g) 1 Jana 5,11-13: Jakie jest życie w Jezusie? .

(patrz p. 2 – synonimy zbawienia). Kto ma życie wieczne?

Od kiedy człowiek ma życie wieczne?

Słowo tłumaczone jako wieczne to gr. aionios. Oto jego znacznie wg The Analitical Greek Lexicon Revised Harrold K. Moulton (Grand Rapids Zondervan Publishing House, 1978) s.11:

„Trwający bez końca, wieczny, nigdy niekończący się, na zawsze”.

Jednakże niektórzy twierdzą, że słowo wieczny i aionios nie odnosi się do czasu trwania, a jedynie do nowej jakości życia z Bogiem. Zbadajmy to patrząc na inne użycie słowa „wieczny”.

2 Kor 4,18: Jakiemu słowu przeciwstawione jest słowo „wieczny”? (w greckim jest to przymiotnik proskairos – czasowy, na pewien okres). Jakie jest zaprzeczenie wyrażenia „na pewien okres”?.

Rzym 16,26; 1 Tym 6,16; 1 P 5,10; Hbr 9,14 – w tych tekstach słowo aionios użyte jest do określenia Boga, Jego mocy, chwały, Ducha. Czy może być mowa o końcu istnienia Boga lub Jego przymiotów?

Mt 25,46 – to samo słowo aionios użyte jest dla określenia kaźni jak i życia.

Jeśli słowo aionios nie oznacza czegoś bez końca, to także kaźń wieczna nie jest wieczna – jest czasowa. Kto wg ciebie najbardziej ucieszyłby się z tej nowiny (Obj. 20,10)?

Podsumowując, we wszystkich rozważanych tekstach słowo aionios niosło w sobie ideę braku końca, wiecznego, nigdy nie kończącego się trwania. Jak więc rozumiesz „życie wieczne” w 1 J 5,11-13 ?

Czy ty masz życie wieczne?

Skąd o tym wiesz?

Kiedy kończy się ono dla Ciebie?

Prześledźmy pewną fikcyjną historyjkę

Załóżmy na chwilę, że można utracić swoje zbawienie. Starszy pan Jan Kowalski został chrześcijaninem 23 grudnia 1997 roku. Wtedy to otrzymał „życie wieczne”. Lecz później przyszedł ten fatalny dzień 27 kwiecień 2006 roku, gdy pan Jan zrobił to coś, czymkolwiek by to nie było, co powoduje, że człowiek traci swoje zbawienie, i on je utracił.

Kilka miesięcy później pan Jan zmarł. Nadchodzi dzień sądu i pan Jan staje przed Wielkim Białym Tronem. Księgi zostają otwarte i Bóg mówi: „Janie Kowalski, widzę tu, że raz miałeś zawsze trwające życie, lecz trwało ono tylko przez 8 lat 5 miesiące i 4 dni. Nie miałeś szczęścia przyjacielu. Gdybyś tylko umarł trochę wcześniej, to miałbyś wiecznie „życie wieczne”.

Czy można powiedzieć, że człowiek ma życie wieczne przez 8 lat 5 miesięcy i 4 dni? Oczywiście nie – wszystko można by powiedzieć o takim życiu, ale nigdy, że było wieczne. Coś takiego byłoby „czasowo wieczne”, co w żadnym przypadku nie jest wieczne.

4. Rzymian 6,23

Na końcu wróćmy jeszcze do tekstu z początku naszego studium – Rzym. 6,23. List do Rzymian napisany został do ludzi, którzy dobrze orientowali się w zwyczajach i słownictwie wojskowym. Paweł używa tu słowa zapłata (gr. opsonia – w wojsku oznaczało to żołd wypłacany żołnierzom). Czym jest żołd dla żołnierza?

Tak jak żołnierzowi słusznie należy się jego żołd, bo sobie na niego zasłużył, tak nam, ludziom, słusznie należy się śmierć – wieczne oddzielenie od Boga. Właśnie na to w pełni i sprawiedliwie zasługujemy. Zapłacie przeciwstawione jest tu słowo dar (gr. charyzma), które ma również sens wojskowy. Kiedy cesarz wstępował na tron, albo kiedy obchodził urodziny, dawał oddziałom donativum lub charyzma, czyli podarunek – pewną sumę pieniędzy. Nie zarobili ich oni, lecz otrzymali przez akt dobroci cesarskiego serca. Tak więc my, którzy zasługujemy na śmierć, otrzymujemy niczym nie zasłużony dar (charyzmat Boga) – życie wieczne (synonim zbawienia). Dalej w swoim liście Paweł tak wypowiada się o darach (to samo gr. słowo charyzma) Boga: „nieodwołalne są bowiem dary i powołania Boże” (Rzym 11,29).

Jeśli przyjąłeś już Boży dar życia wiecznego, który jest w Jezusie (1 J 5,11-13), to co tekst ten (Rzym 11,29) mówi o nim? .

Jakie uczucia i myśli wywołuje w tobie fakt, że już teraz jesteś zbawiony i masz życie wieczne, które nigdy nie może się dla ciebie skończyć?

Jak wpływa to na twoją chęć posłuszeństwa Jezusowi? (1 J 5,3) .

Prawdziwe i pełne posłuszeństwo może istnieć tylko w atmosferze pełnego bezpieczeństwa, wdzięczności i miłości. Bóg nie chce, byśmy żyli w niepewności czy bojaźni przed karą, bo:

„W miłości nie ma bojaźni, gdyż bojaźń drży przed karą” (1 J 4,18a).

„My miłujemy, ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował” (1 J 4,19 – B. T.).

Wszystkie teksty nie opatrzone specjalnym przypisem cytowane są wg Biblii Brytyjskiej.